دیجیتالیشدن مدیریت منابع انسانی به دلیل پیشرفت در فناوری و نیاز به مدیریت کارآمد نیروی کار بهطور فزایندهای در سازمانهای مدرن فراگیر شده است. در این زمینه، درک عوامل مؤثر بر تصمیمگیری به سمت دیجیتالیشدن مدیریت منابع انسانی برای سازمانهایی که به دنبال استفاده مؤثر از فناوری برای دستیابی به اهداف استراتژیک منابع انسانی هستند، حیاتی است. لذا هدف پژوهش این است که اولاً عوامل مؤثر بر تصمیم گیری جهت دیجیتالیشدن مدیریت منابع انسانی چیست و ثانیاً این عوامل، چه روابطی با هم دارند. پژوهش حاضر از نظر جهتگیری پژوهش، نوعی پژوهش کاربردی، به لحاظ رویکردهای پژوهش، استقرایی و از نظر استراتژیهای پژوهش، ترکیبی (کیفی-کمی) محسوب میشود. ابتدا برای شناسایی عوامل مؤثر بر تصمیم گیری جهت مدیریت منابع انسانی دیجیتال با 11 نفر از خبرگان این حوزه مصاحبه نیمهساختار یافته انجام شد. نمونهگیری خبرگان بهصورت گلوله برفی بوده است. سپس با استفاده از روش تحلیل مضمون، مصاحبهها تحلیل شدند و عوامل به دست آمد. در گام دوم برای کشف روابط بین عوامل استخراج شده، از روش نگاشت شناختی فازی استفاده شد. نتایج نشان داد که این عوامل، به ترتیب عبارتاند از: فرهنگ سازمانی (86/0)، تخصیص منابع و سرمایهگذاری (83/0)، زیرساخت فناوری (79/0)، رهبری و چشمانداز (73/0)، تغییر پذیرش و مقاومت (69/0)، ساختار سازمانی و حاکمیت (62/0)، اندازه و پیچیدگی سازمانی (58/0)، مهارتها و مشارکت کارکنان (54/0)، امنیت دادهها و حریم خصوصی (48/0)، سفارشیسازی و شخصیسازی (45/0). همچنین روابط هر مولفه با زیرمولفههای آن نیز مشخص شد و پیشنهاداتی جهت استفاده از یافتههای پژوهش بیان شد.
